Burçak Bilgili Kalp İle’de Bugün

Garip bir boşluk var ruhumda…

Şu aralar ne bir ses arıyorum kulaklarıma,

ne bir muhabbet gönlüme…

Şarkılar da yitirdi anlamını,

uğultu gibi bir şeyler duyuyorum işte.

Şekli şemali olmayan bir takım sesler korosu..

Bir de, şeyy var;

Yüreğim!..

Sanki “Sevgi” denilen o duyguyu hiç tatmamış gibi.

Fakat; Suçlu da hissetmiyorum kendimi bundan sebep.

Üzülüyorum Ama!

Gerçekten üzülüyorum.

“Günahı” , böyle hissetmeme sebep olanlara diyorum.

O günahkarlar sarılmıyorlar öz benliğime,

 Ve bana.

Öylece, olduğumca..

Olabildiğince sevmiyorlar.

Dayatmalara dayalı kesin neticeleri hesaplamanın adına “Sevgi” diyorlar aralarında…

– Şunu yaparsan,

– Bunu kabul edersen

– Onunla konuşmaz isen,

– Gitmez isen,

– Ağlamaz isen,

– Giymez isen,

– Görmez isen,

– Duymaz isen, bla bla bla…

Oysa ben ağlamak istiyorum,

Sarılsana…

Koşullar koyacağına alternatifler sunsana.

Öz benliğimi olduğu gibi kabul edip,

 mutluluk duyduğum her şeyden payını alsana..

Ben masumum Tanrım!

Yemin ediyorum.

Herkesi hep, her şeyiyle olduğu gibi sevdim.

Şimdi ruhumda ki o boşluğun dolmasını talep ediyor,

beraatimi istiyorum bu insanlardan.